ခြ်တ္ထားတဲ့ ဖိနပ္ပါးပါးမွာ
သံေယာဇဥ္ေတြ ထားပစ္ခဲ့ခ်င္တယ္
ငါ့အသက္လည္း မငယ္လွေတာ့ဘူး။
ငါ့ကိုယ္မွာ ၀တ္ထားတာက
ဘယ္သူမွ မျမင္ရတဲ့ အညတရစာရြက္
ငါဟာ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ငွက္ကြဲ ့။
မင္းတို ့ တံခါးေတြက
ေရာဂါပိုးမႊား၊အငွားကားေတြနဲ ့
မတည့္တဲ့ အသီးေတြ စားလို ့။
ေဟ့
ငါက လူငယ္
မ၀ယ္နိုင္တဲ့ စံပယ္တင္မွဲ ့ကေလးကို
မ်က္နွာ မညိဳေစခ်င္ဘူး။
မစ်ရှီဂန်မဲဇာ - ၄၀ (နိဂုံး)
1 week ago
Posts
6 comments:
ခြ်တ္ထားတဲ့ ဖိနပ္ပါးပါးမွာ
သံေယာဇဥ္ေတြ ထားပစ္ခဲ့ခ်င္တယ္
ငါ့အသက္လည္း မငယ္လွေတာ့ဘူး။ မိုက္တယ္ညီေရ။
လွတယ္ညီရာ....
မ၀ယ္နိုင္တဲ႔စံပယ္တင္မွဲ႕ကေလး
မ်က္ႏွာမညိဳပါေစနဲ႕ကြာ.......။
ေဟ႔
ငါကလူငယ္
မ၀ယ္ႏိုင္တဲ႔ စံပယ္တင္မဲွ႔ေလးကို
မ်က္ႏွာ မညိဳေစခ်င္ဘူး တဲ႔ း)ၾကိဳက္၏ ညီေရ
ေတာ္ေတာ္ လွတ့ဲ ကဗ်ာေလး
ညီေလးေရ ကဗ်ာေလးေတြ လာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္
နည္းနည္း အလုပ္ရႈပ္ေနလို႕ သုတ္သုတ္သြား သုတ္သုတ္လာ ျဖစ္ေနတယ္ ။ လာလာေတာ့ ဖတ္ျဖစ္တယ္ ။ carry on !!! :)
တြယ္တာလွေပမယ့္၊
ကြယ္ရာကပဲ ခ်စ္ေတာ့မယ္။
အဆင္ခက္ေလေတာ့၊
မၾကင္ရက္တယ္ သခင္ဆိုမလား၊
ျငင္ၿငိဳရင္ ကိုယ့္အျပစ္ပါပဲ၊
စိတ္ညစ္တယ္ကြယ္။
ေမာင္စိန္၀င္း (ပုုတိီးကုုန္း)
Post a Comment