ဂုဏ္ယူတယ္ ဂ်ဳိး

ေက်ာက္မီးေသြးရထားၾကီးစီးျပီး
မီးခိုးမႈန္ေတြလို ခင္ဗ်ားထြက္သြားတဲ့ေန ့က
ဗာဒံသီးေတြ တဖြဲဖြဲေၾကြက်ခဲ့တယ္။

ခင္ဗ်ားဆံပင္ေတြရဲ  ့ ေန ့စဥ္၀င္ေငြက
က်ဳပ္တို ့ျမိဳ  ့ေကာင္းကင္မွာ ရွည္လ်ားေပ်ာ္ဆင္းလို ့။

လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးမေကာင္းတဲ့ လူငယ္ေတြပဲ ဂ်ဳိး
က်ဳပ္တို ့ကိုဘယ္သူမွ အစိုးမရနိုင္ဘူး။

လက္နဲ ့ကဗ်ာေရးသူ လူတစ္ရာထက္
ရင္ဘတ္နဲ ့ကဗ်ာေရးတဲ့ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ကို
က်ဳပ္ ပိုနွေျမာတယ္။

အနုပညာနဲ ့ရိုးသားမႈမွာ
ခင္ဗ်ားက တရားနည္းလမ္းက်ေအာင္နိုင္သူ။

ခင္ဗ်ားက အျပိဳင္အဆိုင္ကင္းတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ
မိုးဦးက် လယ္သမား၊
လူျပက္။

ေခတ္ဟာ စစ္က်န္ဘတ္စ္ကားအိုၾကီးလို တေရြ  ့ေရြ  ့
ကဗ်ာေလာကဟာ မြန္းတည့္ခ်ိန္မွာ။

ခင္ဗ်ား ထြက္သြားတယ္၊
က်ဳပ္လည္း မၾကာပါဘူး။

ဂုဏ္ယူတယ္ ဂ်ဳိး
ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြါသြားျခင္းပါ။

ဆံပင္မညွပ္ပဲေနလို႔ က်ေနာ္႔ဆံပင္ေတြ ရွည္လာတယ္

တနဂၤေႏြကို ေက်ာေပးထိုင္ေနတဲ႔ ဓာတ္တိုင္
ညဟာ သူ႔လက္သည္းေၿခသည္းေတြကို ညွပ္ထားတယ္ ။

ရုတ္တရက္ ရီေ၀မိႈင္ေတြသြားၿခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ
ဖေယာင္းတိုင္ဟာ တေငြ႔ေငြ႔၊
ဆံပင္မညွပ္ပဲေနလို႔ က်ေနာ္႔ဆံပင္ေတြ ရွည္လာျပီ။

ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၊ေရာ႔ခ္သီခ်င္းေတြနဲ႔
ပလက္ေဖာင္းကို တံေတြးတစ္ခ်က္ေထြးပစ္ၿပီးတဲ႔ေနာက္
ရန္ကုန္ၿမစ္ၾကီး ေအးခဲသြားတယ္။

ဖြင္႔ခ်လိုက္တဲ႔ စိတ္ၾကြရူးသြပ္ၿခင္းမွာ
အမွတ္(၂) လမ္းမၾကီးဟာ အတိုင္းသား ။

အဲဒီေန႔ကဆံပင္ၿဖတ္လိုက္တယ္
ေဆးလိပ္ၿဖတ္လိုက္တယ္
တစ္လက္စတည္း သံေယာဇဥ္ပါၿဖတ္လိုက္တယ္ ။

လူငယ္ညေနခင္း

ရာသီဥတုက ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို ေခါက္တင္ထားတယ္။
ညေနေစာင္းေစာင္းက ေလေအးေပးစက္ထဲမွာအိပ္ေပ်ာ္လို ့၊
ဖြင့္ထားတဲ့ ျပတင္းေပါက္ဟာ ကာေရဘီယံပင္လယ္ထဲမွာ၊
ဒီဘ၀ ကမာၻမေက်ာ္ေတာ့မယ့္ အတူတူ
တိမ္ေတြကိုလက္နဲ ့ဆြဲယူပစ္လိုက္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ရယ္၊ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပုပုရယ္၊ေခြးေျခပုပုေတြရယ္
ေနာက္၊ဂုဏ္သိကၡာပုပုေတြ။
ဗီသိုဗင္ အရပ္ဘယ္ေလာက္ရွည္သလဲ ကြ်န္ေတာ္ မသိဘူး။
အခုဆို ရန္ကုန္ျမိဳ  ့ဟာ ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္လို၊
ယဥ္ေက်းမႈ အခြံလြတ္တစ္လံုးလို။
ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္။
လည္ေခ်ာင္းထဲကို ေရာ့ခ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္စီး၀င္သြားတယ္။
ေန၀င္ေတာ့မယ္ နပိုလီယံ။
လူငယ္ေတြ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ၊ဘယ္သြားၾကမွာလဲ
ေခ်ေဂြဗားရာဆိုတာ ဆရာ၀န္ပညာတတ္၊
ျပီးေတာ့ ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမား။
ကြ်န္ေတာ့္ ညာဘက္လက္ေမာင္းမွာ
ေခတ္ေဟာင္းရုပ္ရွင္ကားတစ္ကား ရံုတင္ျပသတယ္။
ေအာင္ဆန္းရွိတယ္၊အာရွတိုက္ရွိတယ္
ခင္၀မ္းရွိတယ္၊ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရွိတယ္
ရထားေပၚက သံေယာဇဥ္ေတြ ပစ္ခ်ခဲ့။
အခု၊လူငယ္ေတြ ဘတ္စ္ကားစီးျပီးေခတ္ကို မီေအာင္လိုက္ေနတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရယ္၊ကြ်န္ေတာ္ရယ္

ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက ၾကယ္မေၾကြတဲ့ အရပ္ဆီ လမ္းေလွ်ာက္တယ္
ကြ်န္ေတာ္က ဗန္ဂိုးကိုအားက်လို ့နားရြက္ျဖတ္ပစ္တယ္
ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက ေက်ာက္သင္ပုန္းတစ္ခ်ပ္လို ရယ္ေမာတဲ့အခါ
ကြ်န္ေတာ္က ဒုဌ၀တီျမစ္ၾကီးကို ေမာင္းနွင္ေနလိုက္တယ္
သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ဆယ့္နွစ္ခ်က္ ဆံုးသြားေတာ့
ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဟာ ဖုန္းနံပါတ္ေလးကိုေခါင္းအံုးေအာက္ ထိုးထည့္လိုက္တယ္
ကြ်န္ေတာ္တို ့အိပ္မက္ဟာ အီလက္ထေရာနစ္ဖိနပ္ေတြေပၚမွာ
နံရံမွာ ကပ္ထားတဲ့ ဂ်နီဖာလိုပက္ဇ္ရဲ  ့ဓာတ္ပံုက
အီရတ္ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ  ့ ဘ၀အာမခံခ်က္၊
ယေန ့ မနက္စာက နိုင္ငံတကာ အသိအမွတ္ျပဳလက္မွတ္၊
ေဒၚလာေစ်းက်လာတာနဲ ့အမွ်
ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဟာ ေခါင္းတလားထဲ ၀င္အိပ္တယ္
ကြ်န္ေတာ့္သစၥာတရားကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကိုထားျပီး ကားၾကံဳနဲ ့လိုက္သြားတယ္
ပင္လယ္ကဗီြးပင္ေလးဟာ ေသနတ္ေျပာင္း၀ကထြက္က်လာတဲ့ မနက္ျဖန္ထဲမွာ၊
မီးခိုးေရာင္၀တ္စံုနဲ ့ေဆာင္းရာသီအေၾကာင္း၊
သေဘၤာေဆးေတြ၊ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈေတြအေၾကာင္း၊
အန္နာကာရနီနာ ၀တၳဳရွည္ၾကီးအေၾကာင္း၊
ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဟာ အေမရိကတုိက္ကို ရွာေဖြဖို ့ဆိုျပီး
ဖိနပ္မစီးဘဲ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ ့ထြက္သြားတယ္၊
ကြ်န္ေတာ္က လြမ္းလြန္းလို ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲကို ေျခေထာက္နဲ ့ကန္ေနမိတယ္။